Ακούω τα ίδια , 20 τραγούδια νύχτα μέρα ,
είναι, η ίδια λέρα μια ζωή στον αέρα ,
τον αέρα , που κάποιοι τον μολύνανε με νέφος
ρίξαν ένα έθνος σ'ένα συνεχές πένθος
γαμώτο , έρχονται κάτι στιγμές που νιώθω,
παρείσακτος στον ίδιο μου τον τόπο,
νιώθω να γίνομαι ... εύκολη λεία στα θηρία
που μας κλείσανε ... σ αυτήν την πόλη
ώστε να μπορούν να μας ελέγχουν μ ευκολία
έρχονται πάλι , κάτι στιγμές που με πιάνει ζάλη
εξαιτίας του πολιτισμού που μου χουν επιβάλει
είναι και αυτή η συνιστώσα
που με απομακρύνει συστηματικά απ'την ελληνική μου γλώσσα
ρίχνοντάς με πιο βαθιά μέσα στην κόλαση
δεν κρύβεται η μόλυνση, της νέας τάξης πραγμάτων
κι έτσι εγώ συλλογίζομαι πως μάλλον
τόσα χρόνια ήμουνα ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων
Επωδός : Ήμουνα ξύπνιος μέσα στα όνερια κάποιων άλλων ...
Σ' έναν ασύμετρο κόσμο πέφτει πάντα το βλέμμα μου
μια ασυμετρία που εγείρεται και μέσα μου
απ την γέννα μου την ψυχή το σώμα και το πνεύμα μου
ποτίζουν ασταμάτητο με δηλητήριο
και είναι σίγουρο , κάποιοι με ωθούνε στον κατήφορο
θέλουνε νεκρό κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο
με κρατάν σε λήθαργο
μέσα από μία στείρα παιδεία
μου παρέχουν ίσα ίσα τ'αναγκαία
ώστε να μπορώ να τους βγάλω την έργασία
κάποιος με τραβάει από την ουσία
και με ρίχνει στων φθαρτών την δίνη
ο οφθαλμός της ψυχής μου λίγο λίγο κλείνει
κάποιος δεν μ'αφήνει να ξεφύγω απ'αυτό το περιβάλλον
κι έτσι παραμένω ξύπνιος, μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων ...
Επωδός
Τα πάντα γύρω μου γκρεμίζονται , αγωνίζομαι
να παραμείνω όρθιος , ρίχνοντας με τον πυρσό μου φώς
ελληνικό , το φως εκείνο το επικίνδυνο για το σκοτάδι
θέλω να σβήσω από πάνω μου κάθε σημάδι
από το άγγιγμά τους , θέλω ν'αποκοπώ απ'τα δεσμά τους
δεν κάνω κύρηγμα, αλλά και στο στρεβλό οικοδόμημά τους
δεν γίνομαι πια στήριγμα, δεν τραγουδάω τραγουδάκια ανέμελα,
θέλω να το δώ, να γκρεμίζεται συνθέμελα μα κανένας μας
δεν πρέπει να ναι , ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων ...
Επωδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου