Και όταν τα χρόνια θα περάσουνε
Γρήγορα όπως περνάει μια στιγμή
Και όταν πια οι μορφές μας πια γεράσουνε
Δεν θέλω να ψάχνω τότε το πώς και το γιατί
Και όταν τα πράγματα αλλάξουνε
Όπως δεν περίμενες ποτέ
Και όσα μπροστά μου θα περάσουν
Κάποτε και αυτά θα ανήκουν στο χτες
Και αν είναι να χαθώ
Ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο
Σε ότι αξίζει να μένει ζωντανό
Σε ότι αντέξει στο καιρό
Σε ότι αγάπησα σε ότι ξέχασα
Σε ότι νοστάλγησα μα το έχασα
Σε ότι θυμήθηκα μα δεν γέλασα
Σε όσα σε εμένα χρέωσα
Πόσα την ζωή μας την σημάδεψαν
Όπως την γη οι εποχές
Και σαν τα πλοία μες στη θάλασσα
Πολλές οι τρικυμίες και λίγες οι στεριές
Και όσο θα γράφω στοίχους τα χαράματα
Τόσο θα απαλύνουν τις πληγές
Και όσο παλεύουν οι λέξεις με τα πράγματα
Τόσο θα ψάχνω νόημα στου ονείρου τις σχισμές
Και αν είναι να χαθώ
Ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο
Σε ότι αξίζει να μένει ζωντανό
Σε ότι αντέξει στο καιρό
Σε ότι αγάπησα σε ότι ξέχασα
Σε ότι νοστάλγησα μα το έχασα
Σε ότι θυμήθηκα μα δεν γέλασα
Σε όσα εμένα χρέωσα
Λέω μπορεί ότι η ζωή θα ήταν ένας ωραίος τίτλος
Στο έργο που όλοι παίζουμε ολοι ανεξαρτήτως
Εκεί που η αλήθεια και ο μύθος έχουν την τάση να μπερδεύονται
Εκεί που οι ψυχές των ανθρώπων με τον καιρό σμιλεύονται
Γνωρίζονται συγκρούονται σπρώχνονται για μια θέση
Πόσο αυτή η μάχη ακόμα θα διαρκέσει
Ίσως για πάντα ίσως μέχρι τη επόμενη στάση
Εκεί που άλλοι θα κατέβουν και θα μπούνε σε άλλη φάση
Και άλλοι θα συνεχίσουν την διαδρομή
Μήπως και βρούν κάποιο γνωστό κανενα νέο να τους πει
Να τους θυμίσει τα παλιά ή απλώς να πούνε ένα γεια
Μα μοιάζει απόμακρο και χάνονται στο πουθενά
Πραγματικά ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφή