TXC - Μακρύς βαρύς χειμώνας

Θα ναι ένας μακρύς βαρύς χειμώνας 

θα ναι τώρα δυο χιλιάδες χρόνια χειμώνας

θα ναι ένας μακρύς βαρύς χειμώνας 

τελειώνει ένας αιώνας μπαίνει νέος αιώνας

Και να με τώρα μονάχος οδοιπόρος μέσα στο χώρο το χρόνο 

μες στον ανθρώπινο φθόνο και δόλο 

να ψάχνω τόπο να σταθώ πάνω από τον κόσμο ψηλά

να ψάχνω τρόπο να κοιτάξω και να δω καθαρα. 

Βλέπω ανθρώπους να ζούνε σε παράδοξους κόσμους 

μακριά απ΄την φύση και τους φυσικούς νόμους 

σε συνθήκες πνευματικου σκότους γενούν απογόνους 

και τους μαθαίνουν στους ίδιους αφύσικους τροπους. 

Έτσι γεννιούνται και πεθαίνουν δίχως διψά για γνώση 

κανείς δεν ξέρει να βιώσει μόνο να επιβιώσει, 

αφού αυτά που μαθαίνει είναι αυτά που κρατά 

ειναι τα ιδια που περνάν από γενιά σε γενιά.

 Η οικογένεια είναι ανίκανη να δώσει παιδεία 

και μια ψευδαίσθηση γνώσης δίνουν απλά τα σχολεία 

και η ψυχαγωγία που δεν άγει τα ήθη 

θαμπώνει και κοιμίζει τα πλήθη προάγει τη λήθη. 

Και για να πούμε τα σύκα σύκα και την σκαφη σκαφη 

κανεις δεν μπορει να ψαξει βιβλιοθηκες ραφη ραφη 

και να αναγνωσει γνωση και να διαδοσει μια δοση 

αφου αυτοι που την εχουν σωσει την εχουν κλειδωσει. 

Και με πληγωνει καθως βλεπω νεαρες ψυχες 

να καταστρεφονται λες και δεν βλεπουν τα λαθη του χθες 

απο κακες διδαχες απο αγνοια και κακες συμβουλες 

απο παρανοια μερικες φορες. 

Αφου δεν πηραν παιδεια που αποτελει ιδανικης κοινωνιας τον θεμελιο λιθο 

επιλεγουν κακια 

δεν επιλεγουν την οδο της αρετης οπως ο ηρακλης στον μυθο. 

Δεν βλεπουν ψηλα 

δεν βλεπουν και οι επομενες γενιες ψηλα 

αφου δεν πηραν παιδεια. 

Ειναι ενας φαυλος κυκλος 

μας εγκλωβιζει και μας στροβιλίζει σαν να ναι κυκλωνας

και θα ναι ενας μακρυς βαρυς χειμωνας 

θα ναι τωρα δυο χιλιαδες χρονια 

θα ναι ενας μακρυς βαρυς χειμωνας 

θα ναι ενας μακρυς βαρυς χειμωνας