ΛΕΞ - ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ

Χαλασμένα ασανσέρ και τοίχοι από χαρτί, 

Κουτσουμπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί, 

Τρωκτικά μ' ακουστικά ακούν τις συνομιλίες,

 Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί.

 Χαλασμένα ασανσέρ και τοίχοι από χαρτί,

 Δυο νύχτες πριν ληστέψανε τον νταλαβερτζή,

 Τώρα ποιος φτιάχνει τον απέναντι που θέλει να πιει, 

Τι 'ναι ο θάνατος αγόρι μου μπροστά στην ντροπή, 

Ακούω το τάβλι των ανέργων, την φωνή των παιδιών, 

Τα καταπιεσμένα βογγητά των νοικοκυριών, 

Έχω για θέα μια εκκλησία και τις ουρές των πιστών, 

Και ιδρώνω για να αρπάξω την πηγή των κακών, 

Εκεί έξω, έξω, έξω από 'δω, 

Σιγά μην κλείσω συμφωνία με τον εξαποδώ, 

Εγώ δε θέλω μεροκάματο, εγώ θέλω να ραππάρω, 

Να μάθω που τα κρύβουνε να πάω να τους τα πάρω, 

Το ραπ μου είναι γκάνι, στο στόμα μου η κάνη, 

Εκλεκτό ντουμάνι, για όποιον τ' απολαμβάνει, 

Το αγόρι με το φράχτη το 'χω κάνει με μελάνι, 

Το 'δαν οι Μοϊκάνοι λέν ο μάγκας τι κάνει, 

Πατεράδες που ερωτεύονται πίσω απ' το λιμάνι, 

Ποιος πληρώνει διατροφές, θέλουν τη νέα Mercedes, 

Επιστρέφουν σουρωμένοι και ρωτάν πόσο κάνει, 

Τη γυναίκα τους πριν βάλει το παιδί τους για νάνι,

 Όσο για μένα είμαι εντάξει, μα ό,τι έχω δε φτάνει, 

Η επιτυχία της αποτυχίας μ' έχει τρελάνει, 

Δεν ήμουν μάγκας ποτέ, καμιά φορά είμαι αλάνι, 

Φυσάω τον καπνό στοχεύοντας το ταβάνι, 

Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί, 

Τρωκτικά μ' ακούστικα ακούν τις συνομιλίες, 

 Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί, 

Κανένας ασφαλής μέσα στις πολυκατοικίες.

 Θέλουν να δώσω μια συνέντευξη να μάθουν τι μου αρέσει, 

Πόσα έχω αρπάξει και για πόσα έχω δουλέψει, 

Πόσο ψηλός είναι ο ψηλός, γιατί μ'άφησε η έτσι, 

Μπας και καταλάβουνε το πως ραπάρω έτσι, 

Στο ισόγειο ο φοιτητής ακούει ωραία μουσική, 

Μιλάει την γλώσσα των μπλεγμένων μα φοβάται πολύ, 

Μου λέει γάμησε τους ράππερς, μίλα για τη ζωή, 

Όροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή, 

Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές λογαριασμοί, 

Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή, 

Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πληστειριασμοί, 

Και η γειτόνισσα να λέει πως γίναμε γραφικοί, 

Μην ρωτάς άμα το ζω, αδερφούλη το ζω, 

Με τσιγάρα και σφυρίχτρα λίγο πριν τον σεισμό, 

Ζουν μεταλλαγμένα όντα κάτω απ' τον ουρανό, 

Φόρα αγάπη μου το κράνος πριν τον βομβαρδισμό, 

Ο γέρος από τον 6ο λέει πως είμαστε όλοι άρρωστοι, 

Γέρο βγάζουμε χειμώνα στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι, 

Την σάπιζες στο ξύλο κάθε μέρα με τη ζώνη σου, 

Λυπάμαι που δεν σου 'γραψε η ξενιτεμένη κόρη σου, 

Από δίπλα έχω ένα μπάτσο που όλο στραβοκοιτάει, 

Τον μετανάστη απ' τον 5ο κι ας του χαμογελάει, 

Ο από κάτω είναι εντάξει βλέπει και δεν μιλάει, 

Μα κρατάει το κορίτσι ενώ δεν το αγαπάει, 

 Όσο για μένα είμαι εντάξει, μα ό,τι έχω δε φτάνει, 

Η επιτυχία της αποτυχίας μ' έχει τρελάνει, 

Δεν ήμουν μάγκας ποτέ, καμιά φορά είμαι αλάνι, 

Φυσάω τον καπνό στοχεύοντας το ταβάνι, 

Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί, 

Τρωκτικά μ' ακούστικα ακούν τις συνομιλίες, 

 Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί, 

Κανένας ασφαλής μέσα στις πολυκατοικίες.